Ninja-tempels en een verkleedpartij, waarom niet?

Zo, daar ben ik weer!

Inmiddels ben ik bijna klaar om te vertrekken vanuit Kanazawa richting Kyoto, maar niet voor ik even vertel hoe ongelofelijk gaaf deze stad is.

De morgen na de vorige blog ben ik met Rui en Diana (de Portugezen) richting Kenroku-en gegaan en het was inderdaad een erg mooie tuin. Het was wel gunstig dat we vroeg gingen (alhoewel ik nog vroeger had willen gaan, we waren er 9 uur, openingstijd was 8), gezien er een 'waarschuwing' was dat tussen 9 en 3 de tuin zo overladen is, dat je weinig tuin kan zien. Er waren wel andere mensen, maar het was lang niet zo druk als ze hadden gepredikt. We zijn naar de local crafts museum gegaan (die Japanners houden echt van knutselen en priegelwerk, maar het is echt prachtig allemaal; glaswerk, keramiek, zijde verven, houtbewerking, wat je maar kan bedenken!) en na afloop zijn we richting de Geisha districs gegaan in de stad. Dit zijn hele opvallende straatjes die behouden zijn als cultureel erfgoed. Het zijn kleine gebieden, maar we zijn een oud Geisha-huis ingegaan en het is echt heel bijzonder om de cultuur te zien. Net voor we naar binnen gingen werden we verrast door Dave op z'n fiets. Hij is met ons mee gegaan, vanaf toen waren we met vier. Echter mocht je niet fotograferen met een camera met grote lens (maar wel zonder grote lens, geen idee waarom), maar Diana had een verwijderbare lens, dus zij heeft foto's die ze rond gaat sturen als ze thuis is. Dave is echt verslaafd aan fotograferen, dus hij was best wel pissed, haha. Na het geisha district zijn we gaan lunchen met z'n allen. Dezelfde ketens waar je gyudon kunt halen, kan je ook Japanse curry eten. Was erg lekker (maar niet zo lekker als de homemade curry in Yamagata) en wederom goedkoop, dus dat is goed om te onthouden! Tegen die tijd was het al wel wat later, dus Dave ging naar het Phonograph Museum (grammofoons en LPs etc.), maar wij waren te voet (en niet echt into dat soort dingen) en het was ver weg, dus wij hebben gewoon even rondgelopen door de winkelstraat en toen weer teruggekeerd. Die avond heb ik even geskyped met Juul en later in de nacht met Rens, het was leuk jullie weer even te spreken! Verder was het hier gewoon weer erg gezellig geworden (incl. drankjes).

Die morgen moest ik wekkertje spelen voor Dave, want hij moest een trein halen en die gast is net zo onmogelijk om uit bed te trappen als ikzelf, als ik in Reeuwijk ben. Maar goed, dat ging verder allemaal prima, daarna kon ik nog even een uurtje pakken. Toen was het tijd voor mijn thee-ceremonie, rond half 11. Het was echt onwijs bijzonder om te zien, het werd uitgevoerd in een onwijs mooie tuin, die in het bezit was van een nabestaande van originele eigenaar/architect (kreeg een leuk verhaaltje vooraf van de vrouw van de eigenaar, die overigens erg goed Engels sprak) en het was echt prachtig. Omschrijven is moeilijk, dus even geduld en dan zien jullie de foto's met eigen ogen ;) De ceremonie zelf werd uitgevoerd door haar dochter, terwijl de moeder mij het een en ander uitlegde. Ze zijn erg mild tegenover toeristen uiteraard, maar het ging best wel goed, vond zij. Ik begon gewoon met een verontschuldiging dat ik hun traditie eigenlijk een beetje verpruts, door daar als leek te gaan zitten. Dat zag ze als een teken van respect (ook al wordt het nergens aangeraden o.i.d., maar ze was erg gevleid dat ik het zei) en vanaf toen kon ik het niet meer fout doen, haha. Ze wilden met me op de foto, dus ik heb ook kiekjes laten maken met mijn camera. Het was een hele ervaring en erg uniek. De vrouw benadrukte het zelfs, door uit te leggen dat Zen-rituelen zelfs statements hebben dat elke ervaring uniek is en je niets na kunt bootsen (kind of makes sense natuurlijk, maar leuk om gehoord te hebben).

Ik had om 12:30 een reservering bij de Ninja-tempel (meer daarover straks), omdat ik het liever ruim plande dan krap. Echter was ik al om 11:15 klaar bij de thee-ceremonie, dus ik ging nog even rondlopen in de stad. Ze hebben een erg populair museum hier, The 21st Century Museum of Contemporary Art, waar ik dus helemaal niets mee heb. Echter zit er vlak naast een heel klein museum, genaamd The Kanazawa Noh Museum. Noh zijn de traditionele Japanse stille theateruitvoeringen, met de maskers en de waaiers en een verteller ernaast. Heel apart, maar erg gaaf. Het beste van het museum? Ik ben verkleed als Noh-karakter, terwijl de camera in handen was van een van de medewerkers. Echt een heel grappig gezicht om jezelf in kimono en masker met hoorns te zien, ik denk dat jullie dat wel met mij eens kunnen zijn. Na afloop ben ik richting de Ninja-tempel vertrokken. Onderweg nog wat scholiertjes tegen gekomen waar ik wat foto's van heb gemaakt (geposeerd, niet stalker-like), dankzij een goede tip van Dave. Als je ze ziet, gewoon hallo zeggen en zwaaien, dan raken ze helemaal in extase. Meestal zijn het echter alleen de meisjes, maar dit was een gemengde groep en ik kreeg ze allemaal mee. Een van de jongens sprak een beetje Engels (ze waren denk ongeveer 12, dus dat is best wel noemenswaardig) en uit het niets zegt hij: You are very handsome, omdat de meisjes het niet konden, dus daar kon ik wel om lachen. Voor dat ik de camera aan had stonden ze al in een groepje van 6 met de peace-signs klaar, dat gaat op voor alle Japanners, haha.

En dan de Ninja-Tempel (eigenlijk de Myoryuji Temple). Wat een uniek concept. Helaas mocht ik geen foto's maken, maar ik zal het proberen uit te leggen. De tempel dankt zijn naam niet aan ninja's of iets, maar meer hoe de tempel werkt. De donatiedoos diende als valkuil als er aanvaller binnen kwamen. Normaal zijn ze voorzien van een metalen rooster en zijn ze erg ondiep. Deze had gammele houten balken en was twee meter diep. Ze zouden hem dan bedekken met een tatami-mat en een vijand zijn dag goed zuur maken. Ook hebben ze heel veel geheime ingangen, trappen, dubbele schuifdeuren, ontsnappingsroutes en nog een andere valkuil. Het klinkt raar voor een tempel, maar vroeger diende deze als een soort van kleine fortjes voor een stad. Tempels waren vaak goed verstevigd, gaven een prima uitzicht en waren minder snel het doelwit dan kastelen (tenslotte waren alle tempels heilig). Nog steeds is deze tempel erg uniek, omdat het de enige is die gebruik maakte van dit soort sneaky trucjes, om weg te komen en te foppen, het was een erg leuke ervaring.

Na de tempel ben ik nog even rond gaan lopen in de stad (het gasthuis is elke dag dicht van 12:00 tot 15:00, dus ik moest wat tijd doden. Ik ben naar het kasteelpark geweest, maar het was erg klein. Verder gewoon een beetje foto's van het uitzicht genomen en rond 3 uur was ik weer terug. Ik heb die dag lekker rustig aan gedaan, even de Prime opgeladen en met de nieuwe gasten gepraat. Er zijn een broer en zus uit Italie die erg aardig zijn. De meid gaat 16 november naar Nederland en 'she makes a mean tiramisu', dus ze wilde wel wat langs komen brengen. Daar zie ik wel naar uit denk ik, een echte Italiaanse tiramisu :D

Onder overige informatie kan ik verklappen dat ik hier bijna al mijn souvernirs heb gekocht, ik ben benieuwd wat jullie ervan vinden :)

Dat is eigenlijk alles, voor mijn volgende blog zullen jullie wat te horen krijgen over de culturele hoofdstad van Japan, Kyoto!

Groetjes vanuit Kanazawa