Kyoto, cultureel all-you-can-see buffet

Hey allemaal,

gezien ik morgen vertrek uit Kyoto en ik hier toch erg veel gezien heb vandaag en gisteren, type ik nog even snel een blogje, voor ik naar Osaka vertrek. Anders wordt het straks ook zo'n gigantisch verhaal ;)

Goed, te beginnen met gisteren. 8 uur de deur uit, op de fiets. Eerste stop: Sanjusangendo. Dit is een tempel waar 1001 afbeeldingen van de Boeddhistische godin van genade, Kannon (heeft ook een ingewikkelde naam, maar dit is de simpele versie). Deze beelden hebben 40 armen en volgens de Boeddhistische verhalen redt elke arm 25 werelden, waar de naam Thousand Armed Kannon vandaan komt. Ik mocht helaas geen foto's maken, waar ik erg van baal, want het was echt een bizar zicht. In het midden is een grotere, zittende afbeelding van Kannon te vinden, met aan elke zijde 500 kleinere (alsnog flinke units) Kannons, vandaar 1001. Voor een inbeelding verwijs ik naar mijn grote vriend, het internet.

Hierna kwam UNESCO #7, Kiyomizu. Dit is een tempel aan de rand van Kyoto, halverwege een berg (wel een kleine, maar moest wel lopen met de fiets, vrij steil). Deze tempel is bekend om zijn waterbron. Als je hiervan drinkt, leef je langer, aldus de legende. Het kon geen kwaad, lijkt me, wie weet werkt het ;) Ook heb je hier de liefdesstenen. Deze staan 18 meter uit elkaar en als je met je ogen dicht van de een naar de ander kunt lopen, zal je gelukkig zijn in de liefde (dus die heb ik uiteraard ook even meegepikt, is makkelijker dan het klinkt :D). Naast al dit moois, heb je vanuit de tempel een mooi uitzicht op de stad!

Toen kwam tempel nummer 3, Chion-In. Deze tempel ligt vlak bij het meest beroemde Geisha-district in Kyoto (en daarmee ook van heel Japan), Gion. Deze tempel is echt gemaakt door mensen met grootheidswaan. De poort is echt gigantisch! Ik heb een leuke foto waar je een Japanner erdoor heen ziet lopen, geeft een goede indruk. Ook hebben ze hier de grootste bel in heel Japan, wederom een foto met vergelijkingsmateriaal. Helaas werd de Honden (zo heet de hoofdhal van een tempel) gerenoveerd, maar aan de koepel die erover heen stond te zien, was dit ook geen kleintje! Verder was er niet veel te zien, dus ik ben doorgegaan naar de Nanzen-ji tempel.

Deze tempel is befaamd om zijn 'Leaping Tiger Garden'. Ik verwachte wel iets meer dan een paar stenen, wat bomen en wederom wat wit grind, maar het ziet er wel rustgevend uit (dit noem ik nou een staaltje perfecte marketing, zo'n simpele tuin zo'n kickass naam geven). Ook was hier een verborgen klein altaartje, waar volgens de Lonely Planet een prachtige waterval zou zijn. Ik zou ze een foto moeten sturen van het pisstraaltje dat de berg af kwam. Maar goed, het was wel ok, want daar kwamen gewoon geen toeristen (goed verstopt dus!).

Op naar tempel nummer 5 en tevens UNESCO #8, Ginkaku-Ji (ja, het lijkt erg veel op de Kinkaku-ji uit de vorige blog, maar het is iets anders. Kinkaku was The Golden Pavillion, dit is The Silver Pavillion. Echter, waar Kikaku-ji ook echt bedekt is met goudblad, is Kinkaku-ji nooit bedekt met zilver). Deze tempel heeft een prachtige tuin en is erg fotogeniek. Ook heb ik hier twee aardigheidjes meegemaakt: De eerste andere Nederlanders gezien en gehoord en douhebag-Japanners die zelf poserend, a la breezerstyle foto's aan het nemen waren (waar ik dan natuurlijk wat kiekjes van heb geschoten). Naast de tuin en het pavillioen kon je voor 1000 Yen het paleis in, maar aangezien je daar geen foto's mag maken en ik de meest befaamde (Nijo-jo) al gezien had, heb ik dit maar geskipped.

Na al die tempels, was ik wel eens toe aan nog meer tempels! Tempel nummer zes (alhoewel dit de eerste Shinto-tempel is) en UNESCO #9, Kamigamo-jinji. Het is een klein complex, maar zelfs dan nog kon ik daar maar een klein deel van zien. Voor 500 Yen kan je begeleid worden door een Shinto-priester door de grote hal, maar dat was alleen voor groepen en je moest vooraf reserveren. Shinto-priesters hebben trouwens grappig kloffies aan. Ik vroeg aan een of ik een foto mocht maken, maar daar zijn ze niet van gediend (hij heeft wel vriendelijk geweigerd). Nog een tegenvaller dus, misschien dat ik er later nog eentje kan strikken ergens anders.

Daarna komt Shimogamo-jinji, ook een Shinto-tempel en ook UNESCO (#10 alweer!). Voor dit complex geldt hetzelfde: erg klein en de rest alleen zichtbaar voor grote groepen, onder begeleiding. Hier was het zelfs 1300 Yen p.p.!) Echter is de aanloop tot deze tempel erg anders. De ingang is echt een heus bospad van denk wel 200 meter. Ziet er erg gaaf uit en is dan ook met goede reden een van de meest populaire plekken om de herfstbladeren de bewonderen. Helaas beginnen de herfstbladeren pas net te komen, maar dat maakte het in ieder geval wel wat rustiger :)

Voor de afwisseling ging ik naar een heuze opeenhoping van tempels, gezeteld in een gebied genaamd Daitokuji, wat tevens ook de naam van de hoofdtempel is, vrij verwarrend. Deze tempel, met welgeteld 24 subtempels, geven je het idee dat je je even niet in de stad bevindt, wel bijzonder. De hoofdtempel zelf was dicht, maar de Lonely Planet raadde een subtempel, genaamd Hoto-ji aan. Deze tempel had een onwijs mooie aanloop door een kleine bamboe-bos. Ook had het een heerlijk rustige, maar ook mooie tuin. De tempel zelf stelde niet veel voor, maar dat zei het boek er al bij ;)

Als laatste die dag ben ik, nu echt voor de afwisseling, naar een park geweest. Het Imperial Park welteverstaan. En het is wel geschikt voor een Royal Family, ja, wat een enorm park! En dat midden in Kyoto. Er is ook een Paleis, maar dan moet je van tevoren reserveren en je aanmelden bij de Imperial Household agency en weet ik het wat nog meer. En dat voor iets dat volgens de Lonely Planet niet eens in de schaduw van Nijo-jo mocht staan. Dat heb ik dus achterwege gelaten, maar het park zelf was meer dan de moeite waard. Was ook wel fijn, een rustig fietstochtje op het einde van een erg drukke dag! Die avond lekker rustig aan gedaan en vroeg mijn bedje in.

Vanmorgen ging ik er weer vroeg uit. Ditmaal geen fiets, maar de trein die mij van A naar B bracht. De eerste stop was Fushimi-Inari Taisha, een Shinto-tempel met een leuk verhaal. Deze tempel is toegewijd aan de goden van rijst en sake (ja, ze hebben goden voor rijst en rijstwijn hoe awesome/stereotyperend is dat!?) Het pad naar de tempel is zo'n 4 kilometer lang de berg op, maar de tempel zelf is niet waar het mij om te doen was (is ook niet erg bijzonder, tot zover ik gelezen heb). Deze goden moesten goed gestemd worden, dus er zijn heel veel torii (Shinto-poorten, als je ze niet al kent, dan zeg je geheid 'oh ja!' als je het even opzoekt) gedoneerd aan de tempel. Zoveel zelfs, dat ze het hele pad mee hebben kunnen bezaaien. Ik heb een meter of 500 gelopen en ben wel onder een paar honderd van deze poorten doorgelopen, echt heel gaaf. Toen weer terug naar de trein, want de volgende top was Uji, een klein dorp in het Kyoto-prefectuur.

in Uji zijn twee UNESCO-tempels (#11 en #12), een Shinto en een Boeddhistische. Eerst ben ik naar Byodo-In (Boeddhistisch geweest), waar de befaamde Phoenix Hall staat. Zo bekend zelfs, dat hij op het 10 Yen-muntje staat. Beetje jammer dat het hele ding sinds september in de steigers staat, dus ik kon op het muntje nog meer zien (alhoewel er geen doek over het hele gebouw heen was gedaan, dus je kon tussen de palen doorkijken). De hal is erg geinspireerd door de Chinese legende van de feniks (hoo, streepje op tweede o, in het Japans). De hal heeft twee bronzen feniksen op het dak en is erg apart gebouwd, namelijk alsof het een vleugels en een staart heeft (drie keer raden waarom). Ik mocht ook gratis het museum in (weer geen foto's, bleh), waar ze een verzameling sculpturen van 23 Bodhisattvas (verlichte wezens) hadden. Je ziet ze hier wel meer, maar dit was echt een gave verzameling om een foto van te hebben. Toen ging ik maar naar Ujigami-jinji. Dit was nog kleiner dan de andere twee Shinto-tempels, met maar zo'n 3 gebouwen. Hier heb ik echter wel een leuke foto (Boeddhistische monnik in een auto) weten te maken. Meer was hier niet dan een oud tempelgebouw. Shinto-tempels zijn denk ik iets soberder dan de Boeddhistische tempels, ze zijn eigenlijk altijd wel kleinschalig.

Na een stukje lopen weer aangekomen bij het station, waar ik mijn reis vervolgde richting Nara, waar ik kwam om maar een ding te zien. Dit ene ding was echter niet niks, het is het allergrootste Boeddha-beeld in heel Japan. Extra pluspuntje: ik mocht hier wel foto's maken, yay! Het hele complex waar dit beeld zich bevindt (Todai-ji) is overigens ook een UNESCO-site (wist ik niet eens, ik lees toevallig net dat er nog 7 andere UNESCO-sites in Nara zijn. Het zijn echter weer allemaal tempels, en geen van allen met iets spectaculairs als dit, dus zo erg is het niet), maar niet rondom Kyoto, dus die gaat niet mee in mijn telling.

Na dit avondtuurtje was het terug naar Kyoto met de trein, om vervolgens naar Tenryu-ji te gaan, letterlijk Temple of the Heavenly Dragon, wederom een badass naam. In het oude Japan waren de Heavenly Dragons de leden van de keizerlijke familie, vandaar de naam. Deze tempel had een erg mooie tuin, maar wat net boven de tempel lag vond ik pas erg bijzonder. Hier ligt het befaamde 'Bamboo Forest', een strook van ongeveer een kilometer, aan beide kanten omgeven door torenhoge bamboe's. Het licht lijkt hier wel groen en het was echt een hele ervaring om hier doorheen te lopen. Het kostte me veel moeite om goede foto' te maken (er kwam niet veel licht binnen), heb ik toch wat kiekjes kunnen schieten, om hopelijk een idee te geven van hoe het eruit zag.

Daarna ben ik terug gegaan naar Kyoto Station, waar ik voor het eerst echt uit eten ben geweest. Op dit station hebben ze alles (13 verdiepingen, van designer-winkels tot hele verdiepingen vol eettenten) en voor ik het wist bevond ik mij in een aanrader van de Lonely Planet. Het was even zoeken, maar ik Waku Tonkatsu gevonden (funky naam, ik weet het). Iets met tonkatsu in de naam kan voor mij niet fout gaan, dit is namelijk in olie gebakken gepanneerd varkensvlees (hebben ze ook bij de Shabu-Shabu, maar het heeft geloof ik een andere naam en is lang niet zo lekker). Ik heb me buikje helemaal rondgeten, met wat Otsukan (warme sake) erbij, voor maar 2200 Yen. Helemaal prima dus!

En dan zijn we in het heden. Ik zit nu weer op de kamer,even mijn tas in te pakken, zodat ik dat morgenochtend niet hoef te doen. Ik ga morgen een dagje naar Osaka, schijnt 's avonds een heel avontuur te zijn. Morgen overdag daar even rondlopen en de dag erop richting Hiroshima (denk ik). Waar ik de volgende blog ga typen is dus nog niet zeker, maar daar komen we over een paar dagen achter. Ik ga weer verder mijn tas inpakken en lekker naar bed, jullie horen snel weer van mij!

Groetjes uit Kyoto