Halloween in Osaka, what a night!

Hey allemaal, daar ben ik weer!

Even een apart blogje voor Osaka. Hoewel ik de stad in een halve dag en een avond heb gezien, valt er meer dan genoeg te vertellen.

Ik ben die morgen vertrokken vanuit Kyoto richting Osaka, wat een kort tripje is (zo ongeveer een uur per lokale trein). Eenmaal aangekomen even wat informatie omtrent accommodatie en de stad verkregen bij het Tourist Information Center (als ik hen toch niet zou hebben!). Ik had een suggestie voor een hostel gekregen van een Taiwanees meisje die ik tegenkwam in Yamagata (inmiddels alweer 2 weken terug), maar dat was niet zo'n succes geworden. Desbetreffend hostel lag namelijk erg ver van het station. In plaats daarvan was er een buurt, waar vandaan ik alles dat ik wilde zien makkelijk kon bereiken. Overigens waren de hotels er spotgoedkoop. Met een 'too good to be true'-gevoel, moest ik toch even navragen hoe dit zo kwam. Blijkt dus dat dit het 'hobo-district' was. Naja, goed, ik had maar een dag, dus ik heb het gewoon gedaan! Daarnaast zijn de daklozen hier niet zo sterk vertegenwoordigd omdat de buurt slecht is, maar omdat ze hier het centrum hebben dat dagwerk aanbiedt. Met die reden komen ze dus naar dit gebied, maar de meesten werken gewoon overdag en 's avonds heb je geen last van ze (stuk beter dan die junkies buiten de Digros in Leiden dus). In de goedkoopste hotels in dit gebied (rond de 1200 Yen per avond) verblijven de daklozen zelf, de iets duurdere, waar ik verbleef, waren rond de 2000 Yen. Voor deze prijs krijg je een bed en niet veel meer (maar uiteraard wel een gemeenschappelijke douche, Wi-Fi, etc.), maar meer heb ik ook niet nodig! Achter de balie stond nogal een opvallende man, namelijk een Japans uitziende genaamd Steve. Steve is geboren en getogen in de States en na 25 jaar teruggekeerd naar het geboorteland van zijn ouders. Naar eigen zeggen geheadhunt door een groot bedrijf, kan ik niet anders denken dat dat vreselijk is misgelopen, gezien hij nu in een shabby hotel achter de balie werkt, maar goed. Hij wel erg vriendelijk en heeft me wat informatie meegegeven, waarna ik op pad ben gegaan.

Mijn eerste stop was Tsutenkaku (the tower reaching heaven). Zo bijzonder hoog is hij niet, hoor, maar er zit een leuk verhaal achter. Deze originele toren is zo'n honderd jaar geleden gebouwd in de wijk waar ik ook verbleef, Shinsekai (the new world) en was toentertijd een van de hoogste torens in Azie (kan nog steeds geen trema's typen, dus geen Grammar Nazis dit keer, a.u.b.), vandaar de naam. Toen was deze wijk het helemaal. Inmiddels is al de glorie eruit en is het nu een van de meest verpauperde wijken in de stad. Echter heb je er veel eettentjes met de in Osaka erg populaire kushiage (deep fried sticks). De naam is nogal algemeen, maar dat komt omdat ze ook echt alles op een stok prikken, panneren en frituren. Ikzelf heb alleen rund, ui, chicken meatballs met kaas en octopus ball (deegbal met octopus erin) geprobeerd. Het was erg lekker, maar je krijgt er wel vette handen van, haha.

Toen ik hier klaar was met snacken, was het tijd om naar Den-Den Town te gaan, een lange straat die bekend is om zijn gespecialiseerde electronica-winkels en otaku-items (manga's en collectibles). Ik heb winkels gezien gespecialiseerd in schroefjes, I kid you not! Ook schreeuwende reclame-filmpjes voor wasmachines of andere non-impulsaankopen als computers of televisies werden vertoond bij menigeen winkel. Was allemaal erg grappig om te zien, maar het werd pas echt bizar, toen ik halverwege de straat liep. Opeens zie je allemaal van die typische manga-meisjes (met jetsers ter grootte van basketballen en met veel te korte rokjes) op posters aan de buitenzijde van winkels, waar volwassen mannen naar binnen gingen om dit soort collectibles (posters en poppetjes en weet ik het wat nog meer) te kopen. Ook kwam er een winkel waar je 'costume play outfits (zusterpakjes etc.) & sexy lingerie' kon kopen, tactvol geplaatst tussen een snackbar en een electronica-winkel. Dat was wel al het bijzondere dat hier te zien was, dus ik ben naar de straat ernaast gegaan, genaamd Otaku Street. Hier was alles manga, maar dan iets kinderlijker. Wel stonden er allemaal verklede meisjes reclame te maken, geen idee waarvoor. Al die Japanse meisjes in kamermeisjes- en heksenpakjes gaf toch wel een komisch gezich, zo heerlijk cliche. Veel meer stelde het niet voor, dus ik ging maar op weg naar de volgende attractie (kwam goed uit qua timing, want hier moest ik 's avonds zijn en het begon net donker te worden), Dotonbori Street.

De Lonely Planet omschrijft de sfeer in deze straat wel treffend: "In this street, a peculiar type of darwinism is seen, namely the survival of the flashiest." Het was al donker toen ik er aankwam, maar het leek wel dag, zoveel neonborden flitsen over de hele straat (en het is een flinke straat, haha). Dit was eigenlijk wel een groot pluspunt: Met al dat licht kon ik prima foto's maken! Ook de mensen hier volgen hetzelfde type darwinisme, veel glitters en flashy stuff. Daarbij moet gezegd worden, dat het iets anders is dan normaal, Halloween is hier namelijk helemaal de shit, alhoewel het wel in typisch Japanse stijl wordt gevierd (dat zullen we zien op de foto's). Veel aparte pakjes langs zien komen, waaronder een jongen met een ongelukkige naam achterop zijn glitterende shirt (hij mocht zichzelf de Vice Fairy noemen). Als ik de Lonely Planet moet geloven, is de flashy stuff noormaal gezien voornamelijk modieuze kleding. Dat was ook niet moeilijk om te geloven, naast de Dolce & Gabbana zat de Emporio Armani, even verderop zat de Gucci-winkel en nog iets verder waren designers die ik niet kende, maar je kon er jassen kopen voor om en nabij 2500 euro, dus ik denk niet dat het een H&M was. Ik heb hier in een zijstraatje weer een keer okonomiyaki (ter herinnering: Japanse pannenkoek) gegeten. Dit gerecht vindt zijn roots namelijk in Osaka (en Hiroshima), dus ik vond het wel passend om het op zijn minst te proberen. Het was erg lekker, maar ik had nog een stop op de agenda staan, dus ik moest daarna weer door.

Ik ging namelijk richting het Umeda Sky Building, waar ik op 173 meter boven de grond een mooi panorama-uitzicht kon krijgen over Osaka (en ook nabijgelegen steden, geen idee welke, het was donker ;)). Toegang was wel weer 700 Yen, net als in Kyoto, maar dit was 's avonds en het gaf wel een gaaf beeld, dus money well spent! Toen ik hier klaar was ben ik teruggegaan naar mijn cheapass hotel, om weer even te Skypen met Marinka. Helaas deed Wi-Fi het niet op mijn kamer, laat staan mijn verdieping, dus ik heb uiteindelijk twee uur in de gang op de trap gezeten (ik trok wel wat ogen van hotelgasten op weg naar de badkamer), maar goed, het was het waard. Het gesprek begon rond 21:30 voor mij en tegen 0:30 lag ik in bed, dus we hebben weer even goed contact gehad.

Vanmorgen ben ik weer vertrokken richting Hiroshima, waar ik ben ingecheckt voor twee nachten en alleen een kleine wandeling gemaakt heb om mij te orienteren. Het is weer een gezellig gastenhuis, waar ze vanavond een dinner-party hebben (lijkt wel een rage in de guest houses. Mij hoor je in ieder geval niet klagen!), 300 Yen voor sake en, wat een verassing, de Hiroshima-specialiteit okonomiyaki. Nog meer okonomiyaki en ik kom terug als een Japanse pannenkoek. Maar het is wel lekker en gezellig (en tevens goedkoop, sprekend als echte Hollander), dus waarom niet? Dat gaat ongeveer nu beginnen, dus ik ga maar eventjes testen hoeveel we vanavond naar binnen kunnen schuiven! Morgen staat heel Hiroshima op de agenda (het is niet zo groot), dus dat en meer in de volgende blog.

Groetjes uit Hiroshima

PS: Ik ga waarschijnlijk naar een sumo-wedstrijd in Fukuoka op 13 november, awesomesauce!