Tokyo: Where chaos is a way of life

Hey allemaal!

Tijd om te vertellen over mijn ervaringen in Tokyo. Allereerst wil ik even melden dat het een iets andere blog wordt, omdat ik niet zoveel sightseeing heb gedaan. In Tokyo is het meer people-watching, maar dat kan een stuk moeilijker zijn dan vaste plekken bekijken. Ook heb ik hier veel tijd besteed aan het uitslapen van mijn roes, haha, maar daarover straks meer.

Ok, dus ik ben hier vrijdagmiddag aangekomen, na een flinke treinrit per shinkansen van zo'n 5 uur. Ik voelde me gelijk weer als toen ik hier was op mijn eerste dag. Het is gewoon een gigantische massa mensen, constant in beweging, waardoor je niet veel tijd hebt om je even rustig te orienteren. Gelukkig kwamen enkele plekken mijn inmiddels bekend voor en heb ik mij een weg gebaand richting de Tourist Info Center. Helaas kunnen ze hier geen reservering maken in hostels (they are not allowed, rare regels hier en daar), dus ik heb uiteindelijk alsnog mijn eigen weg moeten vinden. Ik had in Shikoku met Koyama een guest house opgezocht en ik wist ongeveer waar deze zat. Ik probeerde zelf te bellen via payphone (is maar 10 yen), maar dat was niet mogelijk (wederom, rare regels). Ik ben dus per trein en te voet richting het hostel gegaan, het was even zoeken maar het duurde niet te lang (een uur, maar gezien de omvang van Tokyo stelt dat niets voor).

Die avond ben ik lekker binnen gebleven, want het was al laat en ik was kapot, in Shikoku heb ik niet erg veel slaap gehad. Wanneer ik niet badend in het zweet wakker werd, was het wel Koyama zijn vader, opa of oma biddend voor hun kleine tempel die mij wakker maakte. Ik bleef nog een paar uur op en daar heb ik geen spijt van gehad, want ik heb wat relaxte mensen ontmoet (twee Amerikaanse broers met Vietnamese roots en twee black Bri'ish, goede vrienden), waarmee we in de avond nog wat drankjes hebben gedaan. Daarna zijn we nog naar een bar in de buurt geweest, maar toen zij gingen stappen ben ik afgehaakt met een van de Amerikanen en lekker naar bed gegaan.

Die nacht waren ze om 6 uur terug en heb ik, compleet in dubbele tong, aan mogen horen 'how shit it was, and f*ck Rappongi (uitgaansgebied in Tokyo),f*ck Tokyo etc', was wel komisch. Ze meenden het niet, de Britse gasten gingen de avond erna gewoon weer vrolijk uit, dus zo slecht zal het niet geweest zijn. Daarna weer even verder geslapen, maar die dag niet zo veel gedaan. Het was met name de roes uitslapen, gewoon een dagje rustig aan doen. Rond 2 uur ben ik met de Amerikanen, Don en San, richting de Tokyo Sky Tree (633 meter hoog gebouw, bizar om te zien) gegaan om wat eten te halen. Zij zijn hier al 10 dagen en blijven nog 3 weken (Tokyo only), dus ik heb wat goede tips gekregen en zij hebben mij de buurt laten zien. Paar goede foto's gemaakt (o.a. San met een Piccolo en Orochimaru cosplayer, en de Golden Turd, zoek het op, is wel grappig) en toen weer teruggegaan richting het guest house. Die avond was iedereen redelijk brak, dus ze deden rustig aan, maar ik had om 7 uur afgesproken met Tetsu, de Japanner uit Tokyo die ik in Kanazawa heb leren kennen.

Ik was er ruim om tijd, maar Tetsu was er gelukkig ook aan de vroege kant. Het was wel leuk om Tetsu weer de zien, hij heeft echt een pretkop. Hij wist een goede izakaya (Japanese pub) in de buurt en daar zijn we gaan eten en drinken. Rond een uur of 10 had ik er een gezellige avond op zitten. Ik heb onder andere walvis gegeten (f*ck you wharu!) en veel verschillende soorten sake gedronken. Net als alle andere Japanners heeft Tetsu betaald en kon ik er niets aan doen, dus ik zal een potje moeten maken voor als al deze gulle Japanners naar Nederland komen :D Anyway, na afloop heb ik nog even gepraat met een gozer uit Singapore (inmiddels ook al op Facebook) en ben daarna gaan slapen.

Vanmorgen iets minder lang de roes uitgeslapen en rond 11 uur op pad gegaan. Ik wilde gewoon even de circulaire JR-trein pakken om een beetje Tokyo mee te krijgen (Tokyo is gewoon veel te groot, echt bizar), maar vanuit de trein zie je niet veel. Mijn eerste stop was Daiba City, waarvoor ik over moest stappen naar de monorail vanaf Shinbashi station. Zo'n 30 minuten later stond ik in een enorm winkelcentrum net buiten centraal Tokyo. Hier staan wel wat bijzondere gebouwen (zoals het Fuji-TV HQ en het National Disaster Telecom Center) met aparte architectuur. Echter kon niets het volgende overtreffen: I kid you not, er staat gewoon een life-size GUNDAM-standbeeld voor het winkelcentrum! Voor de niet-kenners, GUNDAM is een van de meest populaire anime (cartoons) in Japan, ik heb zelf ook het een en ander gekeken. Anime is dus echt serious business in Japan. Ook heb ik erg veel One Piece (de populairste anime in Japan op dit moment) reclame gezien etc, heel apart.

Vervolgens heb ik besloten om uit te stappen in het fashion district, Harajuku. Een Prada-winkel met 6 verdiepingen, een Louis Vuitton winkel zo groot als een H&M, je kan wel zeggen dat mode serious business is in Japan. Helemaal als je ziet dat al de dure winkels bomvol zitten met mensen (en ook echt kopers, geen window-shoppers)! Hoewel dit spul echt onwijs duur is, was ik al wat gewend van de extreme prijzen in Japan. Echter moest ik mijn kaak wel een van de grond rapen toen ik een jas zag van 9000 euro, holy crap! Naast al de mode en aparte architectuur van de gebouwen, was door de straat lopen ook al een hele ervaring. Het is net alsof je in een 4 kilometer lange rij staat voor een handtekening van je favoriete artiest, te bizar voor woorden! Ook wel iets opmerkelijks aan Harajuka: normaal houden de Japanners niet zo van fysiek contact, maar hier duwen ze net zo hard als bij ons, al is het maar om iets van de nieuwste 'give us all your money'-collectie van Dior te kopen.

Toen ik terug ging lopen naar het station begon het lichtjes te regenen. Niet zo fijn voor mij, gezien ik geen paraplu bij me had, maar het zorgt wel voor een gaaf effect op de straat. Al de Japanners hebben namelijk standaard een paraplu bij zich, dus je ziet plots duizenden paraplus openklappen (eerlijk waar, binnen enkele seconden). Niet alleen dit, na afloop al deze duizenden parapluutjes zich een weg zien banen naar al de designer-winkels is ook wel een leuke en unieke belevenis! Ik had nog wel langer kunnen blijven, maar gezien ik geen zijn had om zeiknat thuis te komen, ben ik maar terug gaan lopen naar het guest house.

Vanaf Ueno Station (dichtst bij mijn guest house) is het nog zo'n 30 minuten lopen. Onderweg heb ik gegeten in Mos Burger, een Japanse burgerketen. Helaas was het een beetje teleurstellend en best duur (710 Yen voor een paar frietjes en een dubbele burger, misschien 2 McDonald's hamburgers, en zo lekker was het eerlijk gezegd niet). Maar goed, dan heb je het maar geprobeerd, toch? Eenmaal terug heb ik nog een drankje gedaan met Don en San. Zij zijn echter geen sterke drinkers (Aziatische genen ;)), dus zij zijn vrij snel erna plat gegaan. Er was ook nog een Britse jongen net aangekomen in Tokyo, dus ik heb even met hem gepraat. Ik heb hem wat tips gegeven voor zijn volgende bestemmingen (Kyoto en Hiroshima) en heb hem de buurt even laten zien, door een kort rondje mee te lopen.

Dan zijn we weer in het heden. Ik had eerder naar bed willen gaan, maar de (waarschijnlijk laatste) blog schrijven vond ik net iets belangrijker. Alsnog, morgen ga ik er erg vroeg uit, want ik ga naar 's werelds grootste vismarkt, de Tsukiji Fish Market. Ik heb gehoord dat het erg chaotisch is, dus ik ben benieuwd. Daarna ga ik nog even naar het Tokyo International Forum, roemruchtig de drukte plek in de wereld (er lopen ieder uur meer dan 100 duizend mensen doorheen) en het Tokyo Imperial Castle. Na afloop ga ik mijn reis vervolgen richting Fukuoka om daar de nacht door te brengen. Die morgen ga ik vervolgens een kleine rondje Fukuoka doen en vervolgens naar mijn sumo-wedstrijd. Dat zal qua activiteiten zo goed als het laatste van mijn reis zijn. Het enige erna is nog een nachtje in een capsule hotel doorbrengen in Osaka (ben benieuwd), daarna is het enkel nog treinen naar Kanazawa voor mijn souvernirs en dan naar Tokyo Narita Airport om te wachten op mijn vlucht.

Ik wil jullie allemaal erg bedanken voor het lezen van mijn blogjes en voor de leuke reacties. Wie weet schrijf ik er nog een aan het eind, maar zo niet heb ik het maar alvast gezegd. Ik zie jullie allemaal snel weer in Nederland, ik zie ernaar uit!

Groetjes uit Tokyo